ASSIGNMENTS:
|
|
Paulien
Amsterdam, THE NETHERLANDS
|
|
REPORTS:
PREVIOUS NEXT
|
|
When I am dead, I would not appreciate it when they put me in a expensive wooden coffin, and let people look at me, while I am dead. I would rather have a good photo of myself on top of the cardboard box or in a borders basket in which I would like to be rested.
My choice is to be cremated: to get it over with in a short time. It is rather clean and fast. After the cremation there can be a drink and a bite for everyone, music and dance, no one has to be silence, talk and laugh... I want there to be little coloured papersheets and enough coloured pens for eveybody who knows me, to leave a specific comment about me, the sheets can be put in a box and my daughter can sometimes reread those comments, when she wants to remember me, and the day of my cremation.
I ask the ones who stay longer then I to bury my ashes in the dunes, in the nature reservate of Wijk aan Zee, in the Netherlands?
In Nederlands:
Als ik dood ben, dan zou ik het niet waarderen als ik opgebaard word in een houten kist, met een koelinstallatie eronder. Ik vind het geen fijn idee dat mensen naar mij staan te kijken. Liever zou ik willen dat ze een goeie foto van mezelf op de kartonnen kist - of biezen mand zetten waarin ik naar het crematorium ga.
Ik wil dus graag gecremeerd worden, laat het maar snel klaar zijn en opgeruimd staat netjes. Nadat dat gebeurd is zal er te drinken en eten zijn voor iedereen, muziek en dansen als mensen dat willen. Niemand hoeft te fluisteren, iedereen kan praten en lachen. Ik zou graag willen dat er een doos is met gekleurde papiertjes en pennen zodat iedereen die me heeft gekend iets over me kan opschrijven. Die zijn dan voor mijn dochter, die kan ze teruglezen als ze aan mij wil terugdenken, en aan de dag van mijn crematie.
Aan die mij overleven wil ik vragen of ze mijn as willen begraven in het natuurreservaat in de mooie duinen van Wijk aan Zee.
|
|
|
|
|